ای نخلها ما را دریابید . لبخندی برایمان بفرستید.

از بغضهایمان بپرسید. ما محاصره شدگان لب تشنه ی والفجریم .

ما غرق شدگان اروندیم

ما مفقود الاثرهای رمضانیم

تپه های بغض گرفته ی قلاویزانیم

میدان مین های فکه ایم. مجنون جزیره ی مجنونیم

غروبهای غمگین شلمچه ایم

ما را پناه دهید ای شفاعت دیده ها

پس چرا چیزی نمیگویید

ای یادگاران خلوت سنگرها.راستی با آن همه یاران چه کردید؟

چطور قامتتان از شکستن آن همه دل نشکست.

چطور نشنیدید آن همه صدای بلند را؟

راهی مهیا کنید.

از سفر ی به سمت نور بگویید.

از نخلهای سر به زیر حرفی بزنید.

هر توسلی به شما ختم.

هر کمیلی رو به روی شماآغاز و تلاطم لبیک گویان به شما میپیوندد.

نظرات شما عزیزان:

نام :

آدرس ایمیل:

وب سایت/بلاگ :

متن پیام:

نظر خصوصی

 کد را وارد نمایید:

 

 

 

عکس شما

آپلود عکس دلخواه: